دوشنبه ۵ خرداد ۱۳۹۹ من آدم جمله‌های قصار گفتن نیستم. بر خلاف انتظار، در مکالمه‌ی رودررو خیلی هنر کنم نهایتن چهار تا کلمه‌ی معمولی -آن هم به‌سختی- بر زبان بیاورم. در دیدارها و گپ‌های دونفره، آن کسی که ساکت‌تر است -اغلب- منم. جمع اگر سه‌نفره شد، من بیشتر وقتم را به نگاه کردنِ آن دو نفر دیگر، لبخند زدن و سر تکان دادن می‌گذرانم. و در جمع‌های چهارنفره و شلوغ‌تر، بالکل سکوت می‌کنم، تبدیل می‌شوم به شنونده‌ی محض آدم‌ها. از تسلی‌بخش‌هایم
دعوت به کانال تلگرام من
حواست باشد نیفتی روی دور تند...
زبان ,لبخند ,دیگر، ,زدن ,سر ,تکان ,بر زبان ,زدن و ,لبخند زدن ,دیگر، لبخند ,نفر دیگر،
درباره این سایت